Het is donderdag 15 juli, exact 4 dagen na de verloren WK finale van het Nederlands Elftal in Afrika. Na ruim een jaar te hebben gewacht, vertrek ik deze vroege donderdagochtend naar Schiphol, om mijn reis te vervolgen naar het mooie Indonesië. Tot op heden staat het Nederlands Elftal volop in de belangstelling in de media, over enige ontwikkelingen binnen Ajax is het stil. Jammer, want ik had graag familieleden willen informeren betreft de laatste actuele zaken. Maar dat mocht niet baten.
De eerste paar dagen van mijn vakantie stond in het teken van familie bezoeken, waarin ik vooral het WK met ze besprak. Beetje Maarten Stekelenburg ophemelen, filosoferen bij welke nieuwe club Gregory van der Wiel het beste tot zijn recht komt en vooral weten wat ze van Luis Suarez vonden. Ik heb menig neefje voorzien van een supporterssjaal met zijn kop erop, dus werd hij ook volop besproken. Echter wanneer ik besluit om een Indonesische simkaart aan te schaffen voor mijn Blackberry, lees ik op menige informatieve websites, dat Martin Jol wellicht de belangrijkste transfer van het jaar kon worden.
Zonder het nieuws van dichtbij te volgen, kookte ik een beetje van woede. Heeft je favoriete voetbalclub een geweldige coach, vertrekt ie weer naar een jaar. Waar is het lange termijn belang gebleven? Uiteindelijk heeft Jol, Fulham laten weten dat hij bij Ajax blijft, maar stelde mijn club wel wat eisen. Ik ben het met Martin Jol eens dat een topclub als Ajax jaarlijks een grote aanwinst moet presenteren. Hoewel het slechte tijden voor de club zijn, heeft Ajax voldoende kapitaal in de selectie rondlopen die wat geld moeten opleveren. Ajax liet zes spelers vertrekken, te weten: Marko Pantelic (zoekt nog een club), Dennis Rommedahl (Olympiakos, die overigens grote spelers naar de club haalde), Gabri (gaat naar Quatar), Edgar Manucharyan (werd gratie verleend), Kennedy Bakircioglu (vertrekt naar Santander) en George Ogararu (naar FC Sion in Zwitserland). Allen leverde geen cent op, terwijl Ajax met name in aanvallend opzicht werd verzwakt.
Dat hoeft uiteraard niet direct financieel worden opgevangen. De spitspositie wordt nog altijd door Luis Suarez gedomineerd. Hij werd immers niets voor niets topscorer van de Eredivisie afgelopen jaar. De spoeling erachter is dun, maar ik heb vertrouwen in Hyun Jun Suk. Er vinden veel negatieve reacties plaats, betreft dat hij een gehypte speler zou zijn. Ik ben van zijn kwaliteiten overtuigd, alleen is het spel nog iets te snel voor hem. Hij is nog jong en zit net een half jaar bij Ajax. Laat hem rijpen. Met de beloftes maakt hij het meer dan waar en steekt hij met kop en schouders boven de rest uit. Als hij als invaller gewoon zijn wedstrijdjes meepakt, kan ie uitgroeien tot een sterke basisspeler, indien Suarez over 6 tot 12 maanden vertrekt. Alleen de rechtsbuiten positie moet direct versterkt worden.
En toen was er de wedstrijd Ajax – Chelsea. Tot mijn groot geluk, werd de wedstrijd om 23.00 uur in Jakarta live uitgezonden op TV-one. Kenners hadden het er vooral over dat de laatste jaren weinig bekend is uit Amsterdam. Dat komt omdat ze Europees de laatste jaren het laten afweten, zo wordt de Champions League namelijk daar ook uitgezonden, hetzij in de nacht. Indonesie is een voetbalgek land, Manchester United en Arsenal overheersen duidelijk als de meest favoriete ploegen. Manchester heeft zelfs een hotel/restaurant/bar in Jakarta. Het eigen voetbal is niet om aan te zien, spelers zijn technisch heel bekwaam maar ontbreekt het hen in tactisch opzicht. In Jakarta is Persija de grootste club. De thuiswedstrijd is elke wedstrijd stampvol, eigen publiek wel te verstaan. Voor de tegenstander is geen ruimte. De club presteert dramatisch, maar de sfeer is er niet minder om. Hun rivaal komt uit Bandung, genaamd Persib. De schade die daar ontstaat door supportersrellen is niet te overzien. Zo zijn er al vele personen omgekomen. Er is ook een film over, genaamd Romeo & Juliet (http://www.hollywoodreporter.com/hr/film-reviews/romeo-juliet-film-review-1003955575.story).
Enfin, ik dwaal af. In de wedstrijd tegen Chelsea zag ik een goed Ajax. Defensief gezien voelde het niet zo solide als vorig seizoen, maar het stond er wel. Ik vind het een grote smoes dat Chelsea met een B-elftal voetbalde. Natuurlijk zag ik ook dat Didier Drogba ontbrak, evenals John Terry, Frank Lampard en noem maar op, maar deze spelers waren vorig seizoen allen verhuurd aan gerenommeerde clubs. Het is tevens algemeen bekend dat Chelsea grote talenten in de jeugdopleiding heeft, mede door het beleid van Frank Arsensen. We weten tenslotte allemaal wat Miroslav Stoch liet zien bij FC Twente en dat was niet eens hun grootste talent. Maar goed, enkele dagen ervoor zag ik Chelsea tegen …. En daar speelde hetzelfde elftal, fris en fruitig. De leeftijd lag rond de 21 jaar gemiddeld.
Is dat bij Ajax dan zo anders? Bovendien speelde Ajax niet in zijn sterkste opstelling. Luis Suarez was in Barcelona, Demy de Zeeuw zat op de bank en Gregory van der Wiel was geblesseerd. Alleen Maarten Stekelenburg speelde van de WK spelers.
Het elftal speelde in een opmerkelijke 4-3-3 systeem. Oleguer speelde als rechtsback een degelijke wedstrijd, Rasmus Lindgren, kwam vorig jaar niet in beeld bij Jol, vormde een solide duo met Eyong Enoh, werden de flanken door Marvin Zeegelaar en Jeffrey Sarpong ingevuld en stond Siem de Jong in de spits. Als je dan wint van Chelsea, doe je het goed, ongeacht wie er speelt. Het toonde tevens aan dat we in Nederland beter opleiden dan in Engeland. Het is jammer dat we grote spelers niet kunnen behouden, maar des te mooier is het om te zien hoe een speler zich ontwikkeld. We zullen er ons bij moeten neerleggen dat Stekelenburg, van der Wiel, Vertonghen, de Zeeuw en Suarez niet lang meer in Amsterdam te bewonderen zijn.
Als ik dan lees op voetbalzone dat Arsenal 50 miljoen wilt bieden voor Stekelenburg, van der Wiel en Suarez, maar dat ze afzonderlijk veel meer waard zijn, dan spekt dat aardig de kas. Het geld zal grotendeels benodigd zijn voor de sanering binnen Ajax, aangezien de club zich in de gevarenzone verkeert. En dat is prima, laat Ajax eerst gezond worden. Maar er zal wel geld moeten zijn voor 1 a 2 versterkingen. Bij Gregory van der Wiel is het simpel, die positie dient opgevuld te worden. De rechtsbuitenpositie heb ik eerder genoemd.
Een week nadat Jol heeft aangegeven langer te blijven bij Ajax, duiken de eerste transfergeruchten op. Ajax doet een bod op AZ topscorer Mounir El Hamdaoi. In eerste instantie duiken er positieve gevoelens op. Was AZ niet de club die Ajax als serieuze concurrent zag? Zeker geen spelers naar Amsterdam liet vertrekken? Vorig jaar kwam Demy de Zeeuw al over. Dat bleek een goede aankoop te zijn. Datzelfde verwachtingspatroon heb ik dus ook bij El Hamdaoui. Maar al snel kwamen er geruchten in de media, waarin de spits eisen stelde aan een vergoeding voor zijn sportzaak in Rotterdam. Doordat die wellicht schade kan oplopen gedurende zijn tijd bij Ajax.
Dan heb ik al gegeten en gedronken. Van mij hoeft het niet meer, als spelers met zulke belachelijke eisen komen. El Hamdaoui zal helemaal niet slecht bij Ajax gaan verdienen, meer misschien als bij AZ. Dan betaald hij dat daar maar van. Heeft hij een sportzaak nodig om zichzelf te onderhouden? Nee, hij is geen semi-prof die in de jaren zeventig leeft. Emile Mpenza en Mido werden ook nog genoemd als eventuele versterking, toen bleek dat de onderhandelingen staakte. Voor de rechtsbuitenposities kwamen Tom de Mul (naar Standard Luik) en Daniel de Ridder in beeld en niet veel later de Braziliaan Leonardo. Het is mooi om te zien dat bepaalde Ajacieden een tweede kans van de club krijgen, maar van Leonardo stond ik op te kijken. Hij mocht namelijk vorig seizoen vertrekken van Jol.
Ondertussen heeft Mounir El Hamdaoui getekend, staat Daniel de Ridder op het punt om te tekenen en wacht Mido op een teken van Middelsbrough. Met name El Hamdaoui moet het laten zien dit jaar, zeker gelet om zijn eisen die hij tijdens de onderhandelingen stelde en zijn uitgelekt naar de media. Dat Ajax heeft toegekend, want daar ga ik van uit, vind ik erg zwak. Dan maar Ricky van Wolfswinkel! Hoewel de spitsenpositie niet eens ons zwakste schakel is. De overige transfers laten nog op zich wachten.
Na de wedstrijd tegen Chelsea, speelde Ajax in de derde voorronde Champions League gelijk tegen PAOK (1-1) en verloor het tevens in eigen huis van FC Twente om de Johan Cruijff Schaal (0-1). Een dag later keer ik terug naar Nederland. Familieomstandigheden zijn de oorzaak, maar dat doet er verder niet ter zake. Sinds ik in Nederland ben verneem ik bekend nieuws. Daniel de Ridder is nog in onderhandeling, Ajax neemt El Hamdaoui niet mee naar Griekenland, Leonardo zegt naar Ajax te willen, clubs in onderhandeling, zaakwaarnemer zegt niet rond. Enfin, gaat het op de andere kant van de wereld in een sneltreinvaart, hier is het weer rustig als vanouds. Ik verlang hevig naar de aankomende wedstrijd, de return om kans te houden op Champions League voetbal. Die vind exact na twee dagen plaats. Het is werkelijk tot op heden een rumoerige zomer geweest!
PAOK – AJAX 3-3 (1-0), zoals het scoreverloop al aangeeft, stond Ajax in de rust met 1-0 achter. De eerste helft was werkelijk niet om aan te zien. Stekelenburg en Alderweireld kwamen onzeker over, van der Wiel leek niet te WILLEN voetballen, de Zeeuw aaide slechts de bal, Sulejmani werd niet goed benut, hoewel hij wel goed speelde, Emanuelson lijkt niet voor de assist te gaan en de Jong was onzichtbaar. In de tweede helft zag ik een krankzinnige terugkeer van Ajax. Suarez en de Jong scoorde binnen 5 minuten en enkele minuten later vloog ook de knal van MOTM Rasmus “Muscles” Lindgren binnen de touwen. Ik zag bij vlagen weer de capaciteiten van mijn favorieten!! En dat stemt me tevreden. Met uiteindelijk 3-3 gelijk te spelen in Griekenland wist Ajax zich ternauwernood te plaatsen voor de volgende ronde. Als je het hebt over het einde van een rumoerige zomer.
